What’s in a name

Het zal geen verbazing wekken dat we op onze naam nog wel eens een reactie krijgen. “Ben je van adel?” Of: “Nog familie van Jacoba van Beieren?” De laatste vraag is lastig te beantwoorden (zie op de familiewebsite hierover meer). Wel gaat de stamboom heel ver terug, maar een beslissende link is nog niet gelegd. Of we van adel zijn is ook geen uitgemaakte zaak. Sommige familieleden beweren van wel, maar ze hebben me nog niet weten te overtuigen. In ieder geval is er  niet ergens een familiekasteeltje  bekend.
Wel is het opmerkelijk, dat de naam in de stamboomgegevens op veel verschillende manieren wordt vermeld. Ik heb bij het uitzoeken van de genealogie inmiddels meer dan dertig varianten gezien. Soms wel drie in één gezin. Het is maar hoe de priester of predikant de naam in de doopboeken heeft ingevuld (op het gehoor af) of hoe ongeletterde familieleden zichzelf benoemden.
Zo’n lange naam kan ook lastig zijn. Bij het invullen van formulieren zijn er steevast te weinig vakjes om alle letters in te kunnen vullen. En dat is soms vervelend, bijvoorbeeld bij het inchecken voor een vliegreis, omdat de gegevens dan niet helemaal kloppen met het paspoort.
Ook komt het meermalen voor dat je de naam een keer of drie moet noemen en moet uitleggen dat het allemaal inderdaad bij elkaar hoort als achternaam. En dan moet je ook nog goed opletten dat de naam goed gespeld wordt.
Soms levert het ook komische taferelen op. Toen mijn grootvader in het begin van de vorige eeuw verhuisde van Enschede naar Oenkerk in Friesland, was zijn kist met boeken en andere zaken enorm lang onderweg; het bleek dat de kist in het Belgische Bergen in Henegouwen was beland. Gelukkig kwamen de bezittingen met een lange omweg uiteindelijk toch terecht in Oenkerk.
Ook gaat het verhaal dat opa als jongen een keer werd aangehouden omdat zijn achterlicht niet brandde. Hij moest zijn naam opgeven, maar de agent dacht dat hij voor de gek gehouden werd. “Kom jij maar even mee naar het politiebureau!”
Een driedubbele naam is vrij zeldzaam. En ook begrijpt men niet altijd dat het om slechts één adres gaat. Zo kregen we in de vakantietijd eens van de tijdelijke krantenbezorger drie exemplaren van de ochtendkrant in de brievenbus: één voor van Beijeren, één voor Bergen en één voor Henegouwen.
Een enkele keer wordt de naam wel erg ongelukkig verbasterd, zoals de illustratie laat zien. Mijn vader ontving een kerstkaart van een zakelijke relatie, maar de secretaresse had haar hoofd blijkbaar bij andere zaken…