In de ziekenhuizen van Groningen kunnen predikanten gratis parkeren. Je moet, wanneer je vertrekt, even langs de balie om te vragen om een uitrijkaart. Dat was nooit een probleem, maar sinds kort wordt er gevraagd of je je kunt legitimeren. Dat is op zichzelf natuurlijk wel te doen: je rijbewijs moet voldoende zijn. Maar daar staat natuurlijk niet op vermeld dat je predikant bent.
Ik werd dan ook wat in verlegenheid gebracht, toen het mij voor de eerste keer werd gevraagd. Ik vroeg vriendelijk om een uitrijkaart, en kreeg als antwoord: “Waarvoor is het?” Dat leek mij vrij logisch: “Om de parkeergarage uit te komen.” Maar met zo’n gemakkelijk antwoord nam ze niet genoegen. “Wie bent u dan?” Waarop ik naar waarheid antwoordde: “Ik ben predikant”. Blijkbaar kwam ik niet al te vertrouwd over, want de volgende vraag luidde: “Kunt u zich legitimeren?” Tja – hoe kun je je als predikant legitimeren? “Hebt u een bijbeltje bij u?” Nee, dat had ik niet. Ik ga er vanuit, dat mensen die graag een stukje uit de bijbel gelezen willen hebben, wel een bijbel op of in hun nachtkastje hebben liggen…
“Goed, voor deze keer zal ik u geloven”, zei ze.
Een volgende keer werd het me opnieuw gevraagd. Zelfde gang van zaken. Ook nu werd ik op mijn eerlijke gezicht vertrouwd. Maar me werd wel de waarschuwing meegegeven: “Als u me voor de gek houdt, zult u branden in de hel! Dat weet u toch, hè?” Ja, dat was ik me wel bewust… Het is je vak, of niet, nietwaar?
Sindsdien heb ik een visitekaartje bij me en tover dat tevoorschijn als me de vraag gesteld wordt. Het helpt! 
Veel gemakkelijker is het, om in de buurt van een begraafplaats te parkeren. Met een beetje geluk heb je zelfs een gereserveerde plaats. Dat is ook wel weer terecht, want wie komt er zo vaak op een begraafplaats als een predikant? En de tijd komt steeds dichterbij, dat dat een van de belangrijkste onderdelen van ons werk wordt: begraven…
Goeie tip!