Een tijdje geleden stond ik in de hal van een van een appartementencomplex te wachten tot de deur van de hal zou opengaan. Naast mij stond een meisje kranten in de brievenbussen te steken. Ze keek me aan en zei: “Dag dominee!”. Ik keek blijkbaar wat aarzelend terug, want ze zei: “Herkent u me niet? U hebt me nog gedoopt!”
Dat zal ongetwijfeld waar zijn, maar toen zag ze er nog wel wat anders uit. Sinds die tijd had ik haar niet vaak meer in een kerkdienst gezien, evenmin als haar ouders trouwens.
Maar misschien, over een paar jaar, als ze trouwplannen heeft, zien we elkaar nog weer eens. Tenminste, als ze voor haar trouwdag een kerkdienst in gedachten heeft.
In de jubileumdienst op 20 januari stak een van mijn eerste dopelingen hier in Roden de tafelkaars aan. Haar had ik met regelmaat teruggezien in de kerk, en ik herkende haar daarom onmiddellijk. Leuk, dat zo symbolisch die 25 jaren in één persoon werden samengevat!
worden uitgevoerd. Het zal ongetwijfeld een schitterende uitvoering worden, want Het Rias Kammerchor en de Akademie für Alte Musik Berlin staan garant voor een prachtige avond, zeker onder leiding van de specialist René Jacobs. En toch, en toch… – ik heb er mijn bedenkingen bij. Voor mij is de muziek van de Matthäus Passion te sterk verbonden met de Paastijd; ik zal in de zomer niet snel een cd opzetten met dit werk. En het is qua religieuze thematiek ook niet erg passend als je je wat bewust bent van de gang van het kerkelijk jaar. Gaan we straks met Kerst een concert van de Johannes Passion te horen krijgen, en een sublieme uitvoering van het Weihnachtsoratorium met Pinksteren?
