Elk jaar, niet lang nadat Sinterklaas weer is verdwenen, gaan we naar het tuincentrum om een kerstboom uit te zoeken. Dan is er nog volop keus. Een paar dagen later versieren we de boom en dan komt ook de kerststal weer in de kamer.
Aly is een fan van kerststallen; ze heeft er inmiddels een hele verzameling van. Een klein stenen stalletje uit Nicaragua, een fraai bewerkte kerstgroep van zeepsteen, maar ons pronkstuk blijft toch de klassieke kerststal met stro erin en zelfs een zoldertje dat elk jaar met veel gedoe op z’n plaats moet worden gehangen en fraaie figuren, zoals je op de foto kunt zien. Toen we de stal net hadden maakten we er een echt kerstspel van; alleen Maria en Jozef stonden er aanvankelijk in, pas in de kerstnacht werd het kindje in de kribbe gelegd, de engel werd aan het haakje gehangen en de herders kwamen kijken. De wijzen stonden op afstand in het Oosten nog te wachten tot het 6 januari was. Maar die traditie is inmiddels losgelaten. De stal wordt begin december al compleet ingericht om er zo lang mogelijk van te kunnen genieten.
Dit jaar kreeg Aly op Sinterklaas een heel bijzondere kerstgroep: van vilt, met lusjes eraan. Die kreeg een plekje voor het raam, opgehangen aan een bos takjes. Onze jongens merkten trouwens op dat ze het wel een beetje een luguber gezicht vonden, al die aan een touw opgehangen figuren…
De kerststal is altijd een trekpleister voor de kleinkinderen. Ze liggen op hun buik de figuren te bekijken en ons jongste kleinkind begon met de figuren te spelen, waarbij ze hele verhalen verzon. Het hoogtepunt was een ritje dat het kindje Jezus mocht maken op de kameel…
Met de beschikbare figuren had ze ook kunnen kiezen voor een rodeo op de os, of een ritje op de ezel. Dat laatste zou nog wel toepasselijk zijn geweest, in het licht van Palmpasen. Maar dat kwam later pas. Nu was de kameel het meest geschikte, koninklijke dier. Waarvan een van onze zoons overigens opmerkte dat het net lijkt alsof die een bomgordel om heeft. Het blijft nog altijd oppassen voor Jezus in deze wereld.