Aly is actief bij het Alzheimercafé in Roden, en in een provinciaal overleg was ze op het spoor gekomen van een bijzondere theatervoorstelling: ‘Dag mama’, bedacht en geschreven door ouderenpsycholoog drs. Sarah Blom en psycholoog en onderzoeker dr. David Blom. Ze werken samen met kinderpsycholoog en singer songwriter drs. Misha Blom en theatermaker-actrice Lydia van den Heuvel. Sarah schreef tevens de bestseller ‘Jij bent toch mijn dochter’, waarin ze naaste en professional meeneemt in de wereld van de mens met dementie en de vele mogelijkheden toont.
Deze avond, in Meppel gespeeld door deze bijzondere familie, gaf een indrukwekkende inkijk in de wereld van de dementie en hoe daarmee (niet) om te gaan. Het eerste uur van de avond lieten moeder Lydia als moeder met dementie en dochter Sarah als mantelzorger zien hoe het contact met een persoon met dementie verkeerd kan lopen, omdat niet de juiste signalen worden opgevangen. David speelt daarbij de rol van professioneel verzorgende, die juist wel op een goede manier reageert en zo contact weet te leggen.
We waren erbij – links in het midden van de foto
Na het indringende eerste deel, de theatervoorstelling, gingen Sarah en David nader in op wat we hadden gezien en hoe je het anders zou kunnen aanpakken dan de dochter in de voorstelling het deed. Dat gebeurde in een soort workshopvorm, met voorbeelden van veel voorstelbare situaties en handreikingen van hoe daarmee om te gaan. En niet van humor ontbloot. Teveel om hier allemaal te gaan benoemen.
De zaal, vol met vooral verzorgenden, maar ook mantelzorgers, luisterde ademloos en je hoorde zo nu en dan instemmende geluiden als een bekende situatie voorbij kwamen. In het boek ‘Jij bent toch mijn dochter’ worden veel van die situaties ook beschreven.
Een avond, die indruk maakte.
De meeste mensen komen op een of andere wijze in aanraking met een vorm van dementie, hetzij in zijn of haar relatie of familie, hetzij in de kring van familie, buren, vrienden of kennissen. Het zou goed zijn om deze voorstelling dan te hebben gezien.
De titel ‘Dag mama’ zette me naderhand nog wat aan het denken. Het kan een afscheid betekenen, maar ook een begroeting. Afscheid van iemand die niet meer is wie ze ooit was: allerlei functies vervagen en verdwijnen, zowel verstandelijk als geestelijk. Maar andere functies blijven, of komen juist pregnanter naar voren. En het komt erop aan om juist díe te begroeten en er gebruik van te maken in het contact. Beide kanten kwamen ruimschoots aan de orde.
Maar aan de dubbelheid van de titel zullen ze makers van de voorstelling zeker zelf ook gedacht hebben…
Meer over deze theatervoorstelling: https://oudwordenmetzorg.nl/dagmama/
