Een tijdje geleden stond ik in de hal van een van een appartementencomplex te wachten tot de deur van de hal zou opengaan. Naast mij stond een meisje kranten in de brievenbussen te steken. Ze keek me aan en zei: “Dag dominee!”. Ik keek blijkbaar wat aarzelend terug, want ze zei: “Herkent u me niet? U hebt me nog gedoopt!”
Dat zal ongetwijfeld waar zijn, maar toen zag ze er nog wel wat anders uit. Sinds die tijd had ik haar niet vaak meer in een kerkdienst gezien, evenmin als haar ouders trouwens.
Maar misschien, over een paar jaar, als ze trouwplannen heeft, zien we elkaar nog weer eens. Tenminste, als ze voor haar trouwdag een kerkdienst in gedachten heeft.
In de jubileumdienst op 20 januari stak een van mijn eerste dopelingen hier in Roden de tafelkaars aan. Haar had ik met regelmaat teruggezien in de kerk, en ik herkende haar daarom onmiddellijk. Leuk, dat zo symbolisch die 25 jaren in één persoon werden samengevat!
