De laatste van een generatie

Op 8 augustus overleed onze tante Rudy (voluit: Ruurdina van Beijeren Bergen en Henegouwen – de Boer). Ze werd 87 jaar oud en verbleef de laatste jaren in een zorgboerderij. In de dankdienst schetsten de kinderen en een kleinzoon haar leven en haalden herinneringen op aan een lieve moeder en oma.
Met haar overlijden is een markante generatie er niet meer; wij als neven en nichten staan nu in de voorste gelederen. Veel van de ooms en tantes bereikten een hoge leeftijd, het was over het algemeen een sterk geslacht. Een van de tantes merkte ooit op, dat het wel net zo zou gaan als met de bekende dominosteentjes: als er eentje omvalt gaan de anderen er snel achteraan. Dat is gebleken; de afgelopen jaren stonden we regelmatig aan een graf of bezochten we een crematorium. Vaak waren dat voor de familie niet echt dieptreurige bijeenkomsten, omdat teruggekeken kon worden op een mooie leeftijd, waarvan het staartje helaas niet altijd zo gelukkig was. Maar dat in het verleden bereikte leeftijden niet altijd een garantie zijn voor de toekomst blijkt wel uit het feit, dat ook van onze eigen generatie er al 7 zijn overleden.
Ooit stelde onze oudste tante, tante Titia, ter gelegenheid van het 50-jarig huwelijksjubileum van onze grootouders (1964), een album samen met foto’s en kaarten van de 12 kinderen door de loop der jaren. Toen zij al een hoge leeftijd had bereikt gaf ze mij het album mee met de opmerking: “Nu moet jij het album maar compleet maken met de overlijdensberichten van wie nu nog in leven zijn…”
Daar zal ik binnenkort maar eens mee aan de slag. Overigens kun je het album dat zij had samengesteld ook vinden op de website: http://www.familievanbeijeren.nl/index.php/fotoboek-1964