PIZ

Zondag heb ik mijn 65e verjaardag gevierd. Hoewel dat een bijzonder moment schijnt te zijn, heb ik dat niet direct zo ervaren. Meerdere malen werd me gevraagd hoe het voelde. Elke keer was mijn antwoord: “Niet anders dan gisteren…”
We vierden deze dag in een beperkte kring. Straks komt immers nog het afscheid van mijn werk en dan zien we veel mensen die in de afgelopen jaren bij dat werk betrokken waren ook al. Daar maken we dan ook in de kring van familie en vrienden wat meer werk van.
Een heel leuke bijkomstigheid was, dat ook ons jongste kleinkind Merle op dezelfde dag jarig is en 1 jaar werd. We hadden daarom de kamer extra versierd met slingers, want 1 jaar – dat is een belangrijke dag voor zo’n meisje en haar ouders en zusje!  Ze mocht heel wat cadeaus uitpakken, geassisteerd door haar zus Vita en haar nichtjes.
Vijf-en-zestig jaar oud: enkele jaren geleden was dat nog de dag waarop je AOW kreeg; sterker nog: aan het begin van de maand waarop die dag viel ging het pensioen al in.  Ik vind het bepaald niet erg dat dat niet meer zo is, zeker omdat het mij heel ongelukkig lijkt om midden in het seizoen op te houden. Ik ga met het grootste plezier nog enkele maanden door tot het afscheid begin juni. Daarna even op vakantie en dan nog wat weken “stand-by” voor de collega’s als zij van hun vakantie gaan genieten.
En dan? “Pensioen in zicht” (PIZ, dus). Nee, ik heb er geen cursus voor gevolgd en ga dat ook niet doen. Ik werk met plezier en ik denk dat ik met net zoveel plezier van de vrijheid zal gaan genieten. De tijd zal zich ongetwijfeld wel gaan vullen – we wachten het rustig af. Dat ik Aly voor de voeten ga lopen (het spookbeeld van veel vrouwen die opeens hun man hele dagen thuis krijgen), daar ben ik niet zo bang voor. Mijn werk doe ik immers voor een groot gedeelte van huis uit, dus daar zijn we wel aan gewend.
En ‘niets doen’ zal er wel niet van komen; er liggen nog heel wat uitdagingen op allerlei gebied.
Over niets doen gesproken: we stonden enkele jaren geleden op een camping in Zuid Frankrijk tegenover een echtpaar, dat vanaf ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat elk in een hoek van de voortent zat met een I-pad of E-reader op schoot. We hebben met verbazing gekeken hoe dat aan de overkant toeging. Op een gegeven moment zei de man: “Ik heb me voorgenomen om de hele vakantie niets te doen, en tot nu toe lukt dat aardig…”

Wat meer tijd om te lezen, samen er op uit gaan, wat meer aan mijn hobby’s toekomen – dat lijkt me heerlijk en daar kan ik me al op verheugen. Niets doen ligt me niet zo, geloof ik.
De tijd zal het leren. Eerst nog een halfjaar lekker aan het werk!