Opa (2)

Toen opa Kraak niet meer actief was als visserman, was er tijd voor allerlei andere zaken. Onder andere voor een reis naar Amerika, waar een van hun zonen naartoe was geëmigreerd. Ze gingen voor een jaar naar Californië om te logeren bij Piet en zijn gezin. De grote reis werd ondernomen met de Holland-Amerikalijn. Dus opnieuw het grote water op. Het verhaal gaat, dat op een mooie rustige avond opa aan de reling stond; naast hem stond een jonge man. Ze raakten wat aan de praat over het weer en de gespreksgenoot merkte op, dat het van hem wel wat ruiger mocht: je merkte amper dat je op een schip voer. Waarop opa reageerde: “Van mij mag het zo wel blijven, ik houd niet zo van slecht weer op zee.”
Enige tijd later kwam het schip in zwaarder weer terecht. Opnieuw trof opa dezelfde man aan de reling. Hij was behoorlijk zeeziek. Waarop opa, die met zijn ruime ervaring op zee nergens last van had, zei: “Lekker weertje, hè? Van mij mag het nog wel wat ruiger…” “Man, hou alsjeblieft op”, was het antwoord.
Opa hield het in Amerika niet een jaar vol. Hij had heimwee naar ‘de buitenkant’ en de terugreis werd eerder ondernomen dan aanvankelijk gepland.
Een andere anekdote die hij eens vertelde: iemand had een meeuw gezien met een briefje van 25 gulden in zijn bek. “Niet zo gek”, zei opa; “bij de visafslag gaat heel wat contant geld van hand tot hand, misschien was er een briefje weggewaaid en had die meeuw dat opgepikt.”
De meeuw had het biljet laten vallen boven het winkelcentrum van Den Helder. “Tja”- zei opa, waarmee hij zijn verhaal meteen een stuk onwaarschijnlijker maakte – “dat beest zag natuurlijk dat de winkels al gesloten waren, dus heeft hij het geld maar losgelaten….”