In de ‘kleine’ vakanties proberen we meestal een film te gaan zien, liefst in onze favoriete bioscoop Forum Images in Groningen. In Trouw hadden we al een bespreking gelezen van de film “45 years” ; het thema interesseerde ons en we besloten om die film te gaan bekijken.
Vooraf trakteerden we onszelf op een etentje bij een (eveneens favoriet) restaurant in Groningen. Omdat we al vroeg in de bioscoop moesten we zijn waren we ook al vroeg in het restaurant: de eerste gasten. De vriendelijke juffrouw die ons ontving vroeg of we gereserveerd hadden. Dat hadden we. Ze pakte de lijst erbij en vroeg: “familie Vrolijk?”. “Nee”, zeiden we, “dat zijn we wel, maar zo heten we niet.” Toen het misverstand was opgelost kregen we een leuk plekje en genoten van een heerlijk diner.
Daarna naar de film. Iets minder ‘vrolijk’ dan het etentje. Een pakkend thema, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Vijf dagen voor hun 45-jarige huwelijksfeest krijgen Kate en Geoff te horen dat het lichaam van Geoff’s eerste grote liefde is gevonden nadat zij was vermist in de Alpen in de jaren ’60. Dit nieuws zorgt voor een schokgolf in het huwelijk en het is maar de vraag of het stel het 45-jarige jubileum gaat halen. Het bleek, dat dat nog wel lukte, maar de impact van de vondst en het bericht daarvan was enorm.
Om degenen die de film nog willen gaan zien zal ik er hier niet meer over vertellen.
De film maakte indruk; dat is altijd te merken aan de rust in de zaal bij de aftiteling: iedereen bleef nog even zitten. Op de terugweg in de auto praatten we nog wat na over de vele verborgen lagen in de film. En de vele vragen die bewust opengelaten werden. Ook vandaag schoot ons zo nu en dan weer wat te binnen.
Een knap gemaakte film met een intrigerend thema. Geen komedie, zeker niet. Ook bepaald geen actiefilm. Maar wel een film die tot nadenken stemt. Wat ons betreft een aanrader!
